Vaite, tristura, vaite coas bágoas.
Non volvades, penas, a carón de min.
Afastádevos, que nada vos fixen.
Marchade, ídevos de aquí
Podo escribir os versos máis tristes, como Neruda dixo, pero non de noite. De seren tristes, escribireinos de día. Sempre haberá un raio de luz que alume os escuros problemas.
Me encanta ese comentario positivo en lo negativo...Me gusta mucho...
ResponderEliminarNon hai moeda sen a cara, como tampouco a hai sen a cruz.
ResponderEliminar