Oh, home, sweet home

Terras verdes que me vístedes medrar, vellos castiñeiros nos que sentaba nas tardes de primavera. Río de escasa auga coa túa cascada impoñente. Fonte que me deches de beber e praza que me viches xogar. Camiñiños agochados que levades a lugares de ensoño. Follas secas do chan que facedes soar a mellor das melodías, vento zoón que abaneas os carballos. Ai, Mirandela. Miña terra, miña casa, meu lar.