É o sete o número máxico

A sensación provocada no momento en que te decatas de que non sabes nada en absoluto desa persoa que crías coñecida é inigualable. Nese instante todo cambia, sen que se poida percibir a transformación. Os ollos miran dende outro punto de vista, e cada son que oes ten outro significado diferente para ti. A quen vai dirixido este texto, sabe que o ten que ler prestando atención a cada pequeno detalle. Quizais só así, e soamente así, poida descubrir o que aquí realmente agocho. Son demasiados os segredos que quedaron polo medio, e outros tantos os que, sen contarse, foron prisioneiros dun verán de distancias. Verán que, a pesar do sol radiante aló no celeste, foi o máis xélido de todos canto houbo. Outono de follas que caen, e outras que se repoñen; vellos costumes, novos comezos. Inverno escuro que, aínda que comeza a clarear, sabe que as estrelas non brilarán impoñentes como na súa vez o fixeron. É boa esperanza crer que a lúa non marcha, luce cada noite espléndida na lúgubre inmensidade, fiel a quen a sabe querer. Nós, que apreciamos a súa fermosura, aferrámonos a esa ilusión. E xa son moitos os días que levamos da man. Xa somos fortes.