Aprendices de todo, mestres de nada?

Soñaba cada noite con el, mais non llo desvelaba a ninguén. Só ela era coñecedora dos seus encontros logo do serán e moito antes da alborada. Compartían longas madrugadas. Ela soñando cos seus ollos verdes e el imaxinando as divertidas faccións da súa cara adolescente. Eran noites de sorrisos á almofada, e berros de alegría reprimidos por unhas sabas comprensivas. Sorrisos que logo tornarían en bicos; aprendices do amor, pronto mestres de tal arte.