Encantada

Ilustración de Albert Solóviev

Hoxe vinme por primeira vez e presenteime a min mesma.

Non foi un pracer coñecerme.

Non estou disposta a perde-lo tempo vivindo con persoas que non me enchen, así que decidín baleirarme. Descravei do meu interior todo aquilo que, de tan apretado que estaba, facía sangue. Desfixen os nós da gorxa con coidado de non rompelos (tiñan que estar completos porque os ía reutilizar). Colguei deles á miña alma, subida aínda nunha banqueta. Respirei(me), empurrei a cadeira e tirei polos fíos.

Xa non son eu. 

Pero son máis eu.

Ou?