Cando comeza a sentir un chisco de frío nos ósos, alza o voo e marcha lonxe. E asegúrovos que nunca endexamais lle fixo caso a un termómetro. Fíase, máis ben, do tempo que lle leva ao seu sangue callar. Se vos digo a verdade, só fixeron falta un par de semanas para que dixera que aterecía por dentro. Ironicamente, cando lle daba unha aperta era o momento no que máis se queixaba.
Coma se dunha anduriña rebelde se tratase, coa chegada da primavera - época na que florece todo, mesmo iso ao que chaman amor - migrou. Non agardou ao outono sequera.
Quen sabe onde se pousou desta volta... Canto tempo resistirá alí?
Non o queirades. A calor dun bico xéalle o corazón.
Leva percorridas centos de cidades.
Ningún comentario:
Publicar un comentario