Fuxiu en canto a viu chegar coa melena máis longa cá última vez, caéndolle polos ombreiros, dócil. Viuse incapaz de aguantar a mirada daqueles ollos, tan grandes, tan verdes, tan cheos de inocencia. E fuxiu.
Da vida.
Mira, corre o sangue polo seu torso.
Ningún comentario:
Publicar un comentario